Patofizjologia uszkodzeń więzadeł i ścięgien

Informacje które zawrę w tym poście, pochodzą z czasopisma "Medycyna Biologiczna" - jest to Międzynarodowe czasopismo dotyczące zagadnień terapii badań biomedycznych a przygotowane jest ono we współpracy z Polskim Towarzystwem Homeopatii i Homotoksykologii. W tym poście pod lupę weźmiemy wydłużanie się ścięgien i więzadeł pod wpływem naprężenia rozciągającego. Być może posiadacie już tą wiedzę, ale przypomnę że pod wpływem zadziałania naprężenia rozciągającego początkowo dochodzi jedynie do prostowania się zrelaksowanych, czyli pofałdowanych włókien kolagenowych i bardziej równoległego ułożenia ich pęczków. We wstępnej fazie nie stwierdzamy wydłużenia się więzadła, dopiero dalsze naprężanie przebiega według modułu sprężystości, zobrazować można to następująco: jeśli naprężenie nie przekracza modułu sprężystości ścięgno czy więzadło wydłuży się, lecz może odzyskać swoją zwykłą długość jeśli ustanie naprężenie rozciągające. Jeśli obciążenie przekracza wytrzymałość więzadła czy ścięgna, dochodzi do jego całkowitego rozerwania. Granica wytrzymałości jest cechą indywidualną dla różnych jednostek mięśniowo-ścięgnistych i uzależniona jestr od lokalizacji anatomicznej, stanu fizjologicznego i wielkości. 

       Zdrowe ścięgna prawie nigdy nie ulegają rozerwaniu. Niemal wszystkie przypadki rozerwania ścięgna następują w obrębie tkanek uszkodzonych, objętych procesem zwyrodnienia, stłuczenia czy zwapnienia. 

ZAPAMIĘTAJ:  Uszkodzenie ścięgna najczęściej rozpoczyna się w jego wnętrzu.

USZKODZENIE A NADERWANIE:  Co to jest uszkodzenie stawu skokowego to już chyba każdy będzie wiedział, nadeszła pora aby poznać nowy termin, który niekiedy ciężko odróżnić. Niektórzy bowiem mylą te pojęcia.Naderwaniem opisywać będziemy: Ostre uszkodzenie więzadła. Może ono mieć charakter częściowy lub całkowity. Stopień uszkodzenia więzadła z reguły określa się za pomocą trójstopniowej skali.

Poniżej podaje III stopnie nasilenia:

I STOPIEŃ:  wyłącznie miejscowa tkliwość, ujemny test szufladkowy przedni oraz ujemny test odchyleń kości skokowej

II STOPIEŃ: nieznaczny obrzęk i ograniczenie ruchów oraz ból przy obciążaniu kończyny, dodatni test szufladkowy przedni i ujemny test odchylenia kości skokowej.

III STOPIEŃ: silny ból i tkliwość, rozległy obrzęk i krwiak oraz niemożność obciążenia kończyny dolnej, dodatni test szufladkowy i dodatni test odchylenia kości skokowej.

O tym czym są ww. testy napiszę przy poście poświęconemu, badaniom i sposobom leczenia.

Długotrwałe unieruchomienie w procesie leczniczym więzadeł prowadzi do powstawania zrostów, zmniejszenia poślizgu, redukcji wytrzymałości na rozciąganie. 

RADA: Wczesne kontrolowane uruchamiania i ćwiczenia sprzyjają syntezie kolagenu jak i również sprzyja poszerzeniu zakresu ruchu i powrotu czynności.